Տիաթիկ

s.

ՏԻԱԹԻԿ որ եւ ԴԻԱԹԻԿ. Բառ յն. տիաթի՛գի. διαθήκη testamentum. Կտակ. ուխտ.

Ուխտն դաշն է, թեւ երգումն է, կտակ եւ տիաթիկ գրելն է։ Տիաթիկ ոչ կամիցի ոք գրել ի ծանրանալ ցաւոցն. (Վրդն. աւետար.։ Բրս. մրկ.)

cf. ԴԻԱԹԻԿ. Մխ. դտ. ստէպ։