hy    |   fr

Տուայտութիւն, ութեան

s.

cf. Տառապանք.

cf. ՏՈՒԱՅՏԱՆՔ.

Ի փորձանս նեղութեանց կամ ի տուայտութիւնս մի՛ լինել յուսահատ։ Վասն նոցա տուայտութեան. (Նախ. առակ.։ Ոսկ. ՟բ. թես.։)

Աղա՛ զինքն ծունր ածելով, եւ քամէ՛ ի դաստառակն տուայտութեան. (Վրք. հց. ՟Ժ՟Բ։ եւ Ոսկիփոր.։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif տուայտութիւն տուայտութիւնք
accusatif տուայտութիւն տուայտութիւնս
génitif տուայտութեան տուայտութեանց
locatif տուայտութեան տուայտութիւնս
datif տուայտութեան տուայտութեանց
ablatif տուայտութենէ տուայտութեանց
instrumental տուայտութեամբ տուայտութեամբք