hy    |   fr

Ցեղակցութիւն, ութեան

s.

identity of tribe.

s.

Ազգակցութիւն. մերձաւորութիւն.

Յարտաքին թշնամւոյն զգուշանալ դիւրին է. բայց ի ցեղակցութենէ պատերեզմացն դժուարին է ապրել, որպէս հաբէլի եւ յովսեփայ դիպեցան իրքն. (Լաստ. ՟Ի՟Բ։)

Ստեփաննոս էր ի թագաժառանգ տանէն յուդայի՝ ցեղակցութեամբ պատուեալ մարդեղութեանն Քրիստոսի. (Տօնակ.։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif ցեղակցութիւն ցեղակցութիւնք
accusatif ցեղակցութիւն ցեղակցութիւնս
génitif ցեղակցութեան ցեղակցութեանց
locatif ցեղակցութեան ցեղակցութիւնս
datif ցեղակցութեան ցեղակցութեանց
ablatif ցեղակցութենէ ցեղակցութեանց
instrumental ցեղակցութեամբ ցեղակցութեամբք