cf. Փերեւերտեմ.
եւ ն. իբր ձ. ՓԵՐԵՒԵԴԵՄ կամ ՓԵՐԵՒԵԹԵՄ, ՓԵՐԵՒԵՏԵՄ, ՓԵՐԵՒԵՐՏԵՄ, (ոյն ընդ պ. փէրվէտէն, փէրվերիյտէն ). ἑντρέφω, ἑνστροφάω innutrio, alo, oblecto me, luxuriose utor. Տածել. դարմանել. յարդարել զանձն. զարդարիլ. պճնիլ. սերթեւեթիլ. ճերմել սիգալով. ինքը զինքը փայփայել, հագուիլ սըգուիլ, սազէլ, տիւզէն ընել, քէսիմ իւլվան ծախել, սըլընկ պըլընկ պտըտիլ.
Զգեստուք զինքն պճնիցէ, եւ փերեւետիցէ, սիգութեանն եւ փափկութեանն պարապելով. (Կանոն.։)
Թէպէտեւ պսակօք գոմ փերեւեթեալ. (Անթիպատր. ծն.։)
Թէպէտեւ յազգէն իցեն ծնեալ, եւ նորին յորջորջմամբ փերեւեթիցեն, յամենայնէ իսկ տարագիր լինին. (Ոսկ. գաղ.։ Զի ոչ եթէ իբրեւ ի թշնամեաց երկիր երթայցեն ի պատերազմ, այլ իբրեւ յիւրեանց երկրի փերեւետիցին համարձակ. Ոսկ. ես.։)
Բարձեալ քաջութիւն, տոհմականութիւն, արդարութիւն, եւ ի մէջ անցեալ փերեւերտին դէմքն այդր ամենայնի. (Փարպ.։)
Իբրեւ զաղջկունսդ քո համարիս զմեղ, յորոց միջի փերեւեդեալ ճոխանաս. (Ղեւոնդ.։)
Զիա՞րդ ամբարիշտք փերեւետեալ. այսինքն զարդարեալ. (Վանակ. յոբ.։)
Անթոշակ փերեւերտեալս մեղօք. (Բենիկ.։)
Քահանայական զգեստուք փերեւեթեալք.. . նազելի քան զնոսա երեւին. (Սարգ. յուդ. ՟Ա։)