inclination to weep, emotion;
spleen.
cf. ՓՂՁԿՈՒՄՆ. (արմատ Փղձկելոյ, ի Փուղձ բառէ, իբր Կակուղ, մեղկ. եւ ի Մղձուկ. )
Առ փղձուկ սրտին ձայնէր յորդութեամբ, Դանիէլ։ Բորբոքել զփղձուկ սրտի։ Զփղձուկ սրտից մեր տեսանէ։ Թաքել արտասուօք զփղձուկս սրտիցն.. . Այլեւ զփղծուկ սրտին հրամայէ չհանել. (Վրդն. դան.։ Հ։ Լծ. նար.։ Նչ. եզեկ.։)
Ոչ եթէ այնու ինչ (աղաղակաւ ) սրտին փղձուք թափիցի. (Ոսկ. մ. ՟Ա. 19։)