substitution, succession;
vicarship, vicariate;
permutation, exchange;
compensation.
διαδοχή successio. Յաջորդութիւն. պայաղատութիւն. տեղակալութիւն.
Որդեծնութեամբ խնամելով զմեր փոխանորդութիւնսն։ Ծնունդքն՝ որ փոխանորդութիւն մարմնոյն լինին։ Յաղագս փոխանորդութեան զաւակի։ Ի փոխանորդութիւն ամենայն ազգի կատարի. (Ոսկ. յհ. ՟Բ. 39։ Նանայ.։ Պիտ.։ Նիւս. բն.։)
Սա երկայն աղօթիցն է պտուղ, սա փոխանորդութեանց շառաւիղ. (Առ որս. ՟Դ։)
Ազգին շառաւիղ, փոխանորդութեան ոստ. (Նիւս. կազմ.։)
Նաւատիանոսաց եպիսկոպոսն վախճանի, եւ ունի զփոխանորդուին քրիւսանթոս ... բազում հակառակուի լինէր ըստ ընտրութեան ի տեղի նորա զփոխանորդութիւն ունել. (Սոկր.։)
Զի այնպէս ունիցին եւ նոքա տալ՝ որոց յետ նոցա փոխանորդութեամբ լնուն զնոյն պաշտօն. (Իգն.։)
ՓՈԽԱՆՈՐԴՈՒԹԻՒՆ. փոխարինութիւն. փոխանակումն. փոխումն, եւ փոփոխումն յիմիք կարգի.
Ի յաղթողէն ծանօթանայր պատու ասիրական փոխանորդութեամբ մասանորդութիւն. (Պիտ.։)
Սրինկ նորոգ՝ այլ իմն տասակաւ առեալ մեզ՝ ընդ հնոյն փոխանորդութեամբ. (Նար. ՟Ղ՟Բ։)
Եւ ոչ յոյս ինչ ելից զձեզ փոխանորդութեան եւ լուծման ըստ կենացս. (Յհ. կթ.։)
Ոչ ոտից փոխանորդութեամբ յառաջ կոյս մատուցանելով. (Նիւս. կազմ.)
Ի մկրտութեան, հանդերձի փոխանորդութիւնն յայտնէր զմաքրեցելոցն կենաց համբարձումն. (Դիոն. եկեղ.) յն. ἅμειψις immutatio.
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | փոխանորդութիւն | փոխանորդութիւնք |
| accusatif | փոխանորդութիւն | փոխանորդութիւնս |
| génitif | փոխանորդութեան | փոխանորդութեանց |
| locatif | փոխանորդութեան | փոխանորդութիւնս |
| datif | փոխանորդութեան | փոխանորդութեանց |
| ablatif | փոխանորդութենէ | փոխանորդութեանց |
| instrumental | փոխանորդութեամբ | փոխանորդութեամբք |