cf. Քարուականք.
ՔԱՐՈՒԱԿԱՆՈՒԹԻՒՆ ՔԱՐՈՒԱԿԱՆՔ. ἁσχημοσύνη dedecus, turpitudo . Ամօեւալի գործ. յոռութիւն. տձեւութիւն. անպատեհ՝ եւ անարժան կամ անվայել իրք որ բրեն զամօթ. խաղքութիւն, խաղք բան, տգեղ կամ գեշ գործք.
Կայաք եւ ծաղր առնէաք զընկերացն քարուականութիւն։ Կամի՞ք թէ արձակեցից զլեզու, եւ ցուցից՝ թէ ո՛րչափ քարուականութիւն է. (Ոսկ. մ. ՟Ա. 13։ եւ ՟Բ. 24։)
Մի՛ զայլսն ի քարուականսն կոչիցես։ Ըզմատնիչն այսպիսի քարուականք (բամբասանք) արին ի խեղդն կախաղանի։ Զգործ շնացողացն ծածկել կամէին, եւ չախորժէին ձազել զայլոց քարուականս. (Ոսկ. մ. ՟Ա. 15։ ՟Բ. 23։)
Եւ ոչ միայն աշակերտքն (փիլիսոփայից) գործէին զքարուականս զայս։ Ի տօնս երկաքանչիւրոց աստուածոցն զայնպիսի քարուականս գործէին. (Սարգ. յկ. ՟Ը. եւ Սարգ. ՟ա. պ. ՟Թ։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | քարուականութիւն | քարուականութիւնք |
| accusatif | քարուականութիւն | քարուականութիւնս |
| génitif | քարուականութեան | քարուականութեանց |
| locatif | քարուականութեան | քարուականութիւնս |
| datif | քարուականութեան | քարուականութեանց |
| ablatif | քարուականութենէ | քարուականութեանց |
| instrumental | քարուականութեամբ | քարուականութեամբք |