Քթթումն, ման

s.

ՔԹԹԵԼԻՔ ՔԹԹՈՒՄՆ ՔԹԻԹ. Քթթելն, թարթումն աչաց. թարթափ. թօթափիլն ական. ակնթարթ.

Աչացն մեղմեղանք, արտեւանացն ստէպ ստէպ քթթելիք. (Ոսկ. ՟ա. տիմ. ՟Ը։)

Զի թէ քթթումն մի ականլ ժամանակ ասի, ո՞րչափ եւս արտաբերութիւն բանին լեզուաւն. (Երզն. քեր.)

ուր (Մագ.) գրէ.

Քըթիթ մի ական։

Զբազմութիւն ազգաց արար յական քթթման. (Եփր. երաշտ.։)

Թէ չէր օր (կամ աւուր) եւ քթիթ ական, որ ի սեռէն ոչ հեռացան. (Հին քեր.։)

Հուպ առ հուպ ի քթիթ աչաց միայն թարթափման թնդեալ ... իսպառ հատուածէին. (Նար. խչ.։)

Ոչ տայ թոյլ ի քթնթս ական հանգչել ինձ. (Ոսկիփոր.։)

Ական քթիթ մի բաւական է տեառն՝ առնել իմաստուն։ Թէ ումեք ակնարկէ, ազդումն լինի շարժման ի քթիթս. (Վրդն. ել. եւ Վրդն. ծն.։)