hy    |   fr

Քստմնումն, ման

s.

cf. Քստումն.

s.

ՔՍՏՄՆՈՒՄՆ, կամ ՔՍՏՈՒՄՆ. Քստմնութիւն. սոսկումն. քաղումն.

Յորժամ սսէպ ոք յօրանջիցէ, սարսափիւն գայ զսսկերօքն, եւ քստմունք դնան ընդ անդամսն. (Եզնիկ.։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif քստմնումն քստմնմունք
accusatif քստմնումն քստմնմունս
génitif քստմնման քստմնմանց
locatif քստմնման քստմնմունս
datif քստմնման քստմնմանց
ablatif քստմնմանէ քստմնմանց
instrumental քստմնմամբ քստմնմամբք