cf. Քրտնիմ.
ՔՐՏՆԵՄ ՔՐՏՆԻՄ. որ եւ ՔՐՏԱՆԵԼ, ՔՐՏՆԱԼ, ՔՐՏՆՈՒԼ. ἱδίω, ἰδρόω sudo. Ի քիրտն հարկանիլ կամ մտանիլ. քրտնիլ.
Ի քրտան լինել. ի քրտունս համակիլ. տարժանիլ. աշխատիլ. խոնջիլ. քրտնիլ.
Որ քրտնեացն յերկեղէ, նոյն ընկրկեաց եւ յարուցեալսն ի վերայ։ Քրտնեաց, այլ զքիրտն երեսաց նախահօրն ցամաքեցոյց. (Շ. թղթ.։)
Ի տապ տօթոյ աստ քրտնեցիք, յանմահական դրախտին հանգչիք (Շ. եդես.։)
Վաստակիքն յոր քրտնեաց եւ աշխատեցաւ ի նմանէ յափշտակի մահուամբն։ այլ ոք է՝ որ զքեզ ի դոցա որոգայթիցն՝ քրտնեաց եւ զերղծոյց։ Եւ ի ճանապարհս վաստակեալ քրտնեսցի. (Լմբ. ժղ. Լմբ. սղ. Լմբ. համբ.։)
Եւ ոչ ի ժամանակի սերմանելոյն ետու քրտնել. (Ոսկ. յհ. ՟Ա. 34։)
Թէ ոչ քրտնեսցի մշակն, ոչ ըմբռնէ արդիւնս շահեկանս. (Ագաթ.։)
Նջեաց զքիրտն, որ վասն անուանն քրիստոսի քրտնեցան. (Փարպ.։)
Եթէ փոխադրութիւն երկա՞նցն խնդրեմ, յոր ոչ քրտնեցայ. (Նար. ՟Ի՟Դ։)
Քրտնեցաւզի զքիրտն երեսացն ադամայ ջնջեսցէ. (Շ. թղթ.։)
Զի քրտնեցաւ ինքն ի վաստակ աշխատութեան իւրծոյ. (Եփր. ծն.։)