ՕԴԱՊԱՐ ՕԴԱՊԱՐԻԿ. Որ պարէ ընդ օդս՝ իրօք կամ նմանութեամբ. օդախաղաց. օդագնաց. սրաթռիչ. թռչու՛ն.
Առ մետասան երամս օդապարից։ Ընդ աղաւնեաց օդապարից։ Իսկաճեմ աղաւնի օդահար. (Պիտ.։ Շար.։ Տաղ.։)
Ընդ արծուոյ եւ ընդ բազէի օդապարիկ լինիցի։ Նոյնք ի յօդս օդապարիկք։ Թեւքն զմարմին թռչնոյ օդապարիկ առնէ։ Թռչունն կերակրոյն ցան կութեամբ ի վարմն յօդապարիկ լինելոյն ըմբռնի։ Բոյն է օդապարիկ մտաց մեր յերկային յարկին. (Խոսր.։ Շ. միշտ էիդ.։ Լմբ. սղ. եւ Լմբ. առակ.։)
Իբր օդապարիկ իմն երիվար։ Երիվարս օդապարիկս. (Յհ. կթ.։)
Սուրբ կիրակոս մաքուր տատրակ, օդապարիկ բարձրադիտակ. (Գանձ.։)