separation, disunion, dissension;
dispersion;
tearing to pieces.
ՕՁՏՈՒՄՆ կամ ՕՑՏՈՒՄՆ. Օձտելն, օձտիլն. ցրումն. քայքայումն. յօշատումն.
Եթէ շինուածք էք, ոչ է պարտ օձտումն ընդունել. (Ոսկ. ՟բ. կոր.։)
Ըզվիրաւոր ոչխար հօտին քրիստոսի տեսանեմ օշեալ յանխնայ. եւ առաջի գիշակեր գազանաց ընկեցեալ յօցտումն կորստական ամպարշտութեանց՝ հաւաքեցաք վերստին ի սմա. (Փարպ.։ Յհ. իմ. եկեղ.։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | օձտումն | օձտմունք |
| accusatif | օձտումն | օձտմունս |
| génitif | օձտման | օձտմանց |
| locatif | օձտման | օձտմունս |
| datif | օձտման | օձտմանց |
| ablatif | օձտմանէ | օձտմանց |
| instrumental | օձտմամբ | օձտմամբք |