Ամարանի, անւոյ

s.

Նոյն ընդ ամարայնի. θερεία aestas. Հասանէին ի ծով եզրն յընդմիջել ամարանոյն. (Եւս. քր. ՟Ա։)

Յամարանի եւ ի ձմերայնի միշտ սաղարթացեալ լինի. (Նոննոս.։)

Ժամանակք ամարանւոյ եւ ձմերանւոյ. (Եփր. եբր.։)

adv.

որպէս ԱՄԱՐԱՅՆԻ. այս ինքն յամարանի. յն. յամարան, կամ ի հունձս. θέρους, ἑν ἁμητῷ. aestate. ամառը, ամըռւընէ. եազըն.

Մրջիւն, պատրաստէ ամարանի (կամ ամարայնոյ) զկերակուր։ Խորշակահար լինի ամարանի՝ որդի անօրէն։ Որ առնու ցորեան փոխ ամարանի. (Առակ. ՟Զ. 8։ ՟Ժ. 5։ ՟Ի. 4։)

Օգտելով եւ վնասելով ամարանի՝ ջերմամբ. (Յճխ. ՟Դ։)

Կողոբս (զգենուն) ամարանի. (Եղիշ. խր.։)

Չիցէ՞ տեսեալ մեր ամարանի. (Վեցօր. ՟Գ։)

Ոչ ամարանից օրհնութիւնս ժամանակին ընծայեն զպտուղս, այլ ի տարաժամու. (Եփր. համաբ.։)