Անախտապէս

cf. ԱՆԱԽՏԱԲԱՐ. ἁπαθῶς.

Հոգին Սուրբ է մի եւ նոյն՝ զանազանաբար եւ անախտապէս յամենեսին ներգործեալ։ Անբաժանաբար եւ անախտապէս. (Կիւրղ. գանձ.։)

Որով ուրախանայի անախտապէս յանտրտում բերկրութեան. (Պիտ.։)