ԱՆՆՈՒԱԶ. ԱՆՆՈՒԱԶԱԲԱՐ. ἁμειώτως, ἁδιαλείπτως. sine imminutione, vel intermissione. Առանց նուազելոյ. անպակասաբար. անհատաբար. անդադար.
Աննուազ զիւր պարգեւսն շնորհէ. (Յճխ. ՟Զ։)
Աննուազ գոլ եւ անշարժ ամենայն ուրեք. (որ լինի եւ ածակ) (Դիոն. եկեղ. ՟Դ։)
Ունին օրէնս ըստ իւրաքանչիւր աստիճանի՝ աննուազ, եւ առանց յաւելուածոյ. (Սարկ. քհ.։)
Աննուազաբար աղօթեցէ՛ք, յամենայնի գոհացարո՛ւք. (Բրս. գոհ.։)
Աննուազաբար քաւութիւն շնորհես։ Կերակրել զքեզ աննուազաբար. (Նար. ՟Ծ՟Գ. եւ Նար. երգ.։)
Աննուազաբար ունին զտռփումն։ Անդրէն որպէս արձակ ի յիւրն իշխանութիւն աննուազաբար դառնայ. (Դիոն. եկեղ.։ եւ Լմբ. պտրգ.։)