ἑκφωνέω eloquo, pronuncio Ձայն արձակել. բարբառել. արտաբերել. հնչեցուցանել.
Շեշտիւ ոլորակեալ եղանիւր՝ գերակայ քան զհայր իւր զինքն արտաձայնէ, զամենայն զոր ունի հայր՝ իմ է. եւ բթի ուրեք, հայր իմ մեծ է քան զիս. եւ պարունակի սահմանաւ, ես եւ հայր իմ մի եմք. (Քեր. քերթ.։)
Ոչ արտաձայնեալ բարբառ եւ բան. (Սարկ. քհ.։)
Յորժամ ասեմք՝ արտաձայնեալ, ձայնեալն՝ բան (այսինքն բայ) է. եւ արտն՝ հեգ միայն, որ ոչինչ ունի խորհուրդ, բայց միայն դժոխալուր առնել զբանն. (Երզն. քեր.։)
Ծափ հարկանեալ ձեռացն՝ հնչումն արտաձայնէ ի լսողս. (Լմբ. սղ.։)