ԳԻՆԱՐԲՈՒԹԻՒՆ ԳԻՆԱՐԲՈՒՄՆ. cf. ԳԻՆԱՐԲՈՒՔ. կամ իբր Արբեցութիւն.
Եւ ոչ գինարբութեան եւ ուրախութեան հարսանեաց. (Շ. ընդհանր.։)
Իսկ զգինարբումն եւ զարբեցութիւն ... ունէր անյագ եւ անթիւ. (Վրք. հց. ՟Ժ՟Թ։)
Տեղի ճաշոց եւ ընթրեաց, եւ հանգանակաւ գինարբութեան. (Սարկ. հանգ.։)
Singulier | Pluriel | |
---|---|---|
nominatif | գինարբութիւն | գինարբութիւնք |
accusatif | գինարբութիւն | գինարբութիւնս |
génitif | գինարբութեան | գինարբութեանց |
locatif | գինարբութեան | գինարբութիւնս |
datif | գինարբութեան | գինարբութեանց |
ablatif | գինարբութենէ | գինարբութեանց |
instrumental | գինարբութեամբ | գինարբութեամբք |