ԽՄԲՈՒԹԻՒՆ ԽՄԲՈՒՄՆ. Խմբելն, իլն. հաւաքումն. գումարումն.
Զարդարէր զեկեղեցիս, եւ պաշտօնէից խմբութեամբ պատուէր. (Ղեւոնդ.։)
Եղեւ խմբումն մեծ պատերազմին. (Ուռպել.։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | խմբութիւն | խմբութիւնք | 
| accusatif | խմբութիւն | խմբութիւնս | 
| génitif | խմբութեան | խմբութեանց | 
| locatif | խմբութեան | խմբութիւնս | 
| datif | խմբութեան | խմբութեանց | 
| ablatif | խմբութենէ | խմբութեանց | 
| instrumental | խմբութեամբ | խմբութեամբք |