Խորագիտագոյն

adj.

πανουργότερος callidior, astutior. Առաւել կամ յոյժ խորագէտ. իմաստնագոյն.

Ի չարչարել անզգամին՝ խորագիտագոյն եւս լինի անմեղն։ Ի տուժել անխրատի խորագիտագոյն եւս լինի անմեղն. (Առակ. ՟Ժ՟Թ. 25։ ՟Ի՟Ա. 11։)