celui qui met en ordre, ordonnateur.
τάττων, ἑκτάτων ordinans, ordinator եւ այլն. Որ կարգէ կամ կարգեաց (ըստ ամենայն նշ)
Զդպրապետ իշխան զօրուն զկարգիչ ժողովրդեան երկրին. (՟Դ. Թագ. ՟Ի՟Ե. 19.)
Ունին կարգիչս եւ իրաւունս՝ դատաւօրոք եւ խրատու ողղել. (Յճխ. ՟Ը։)
Փառաւորեմք զկարգիչն նոցա եւ զօրինիչ, զի մեզ ի պէտս են, եւ կարգչին իւրեանց ի փառս. (Եզնիկ.։)
Զօրութիւն կարգիչ. (Վեցօր. ՟Ե։)