s.

ἑπωνυμία, ἑπονομασία, ἑπίκλησις cognominatio, cognomentum, cognomen. Յորջորջումն մակադրական անուամբ. մակակոչութիւն. եւ Մականուն. կոչումն.

Զի՞նչ նշանակէ հրեշտակաց մականունութիւն։ Հասարակաց է ամենեցունց հրեշտակականն մականունութիւն։ Զամենայն երկնայինսն էութիւնս ինն յայտնաբանական մականունութեամբ կոչեաց։ Ասել զսրբոցն նոցա մականունութեանց յայտնաբանութիւնս։ Յոլովակի եւ զհնագոյնսն՝ յաւիտենի մականունութեամբ ցուցանէ. (Դիոն. ստէպ։)

Յայտնողական էութեան նորա զայս ունելով մականունութիւն. (Կիւրղ. գանձ.։)

Համեմատ սրովբէականն մականունութեան. (Մագ. ՟Գ։)

Արեգակն եւ լուսին, եւ հինգ այլ աստղ, որ ունին մականունութիւն մոլորականք. (Պղատ. տիմ.։)

Զի՞նչ իցէ մականունութիւն քահանայապետի, եթէ ոչ՝ զի քաւիչ է մեղուցելոց. (Սանահն.։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif մականունութիւն մականունութիւնք
accusatif մականունութիւն մականունութիւնս
génitif մականունութեան մականունութեանց
locatif մականունութեան մականունութիւնս
datif մականունութեան մականունութեանց
ablatif մականունութենէ մականունութեանց
instrumental մականունութեամբ մականունութեամբք