ՅԱՐԱՆՈՒՆԱԲԱՐ ՅԱՐԱՆՈՒՆԱԿԻ ՅԱՐԱՆՈՒՆԱՊԷՍ. παρωνύμως denominative. յարանուն (ըստ ամենայն նշ) յարանունութեամբ. նովին կոչմամբ. յարմարութեամբ իւիք անուան ընդ անուան կամ ընդ իրին. համանունաբար.
Այլ ինչ քաջութիւնք յարանունաբար գոն առ սոսա, այլ ոչ կարող համազոյգ լինել տիրականիս։ Յաղագս զգուշագունից ոմանց, եւ ի պահու խաղաղութեանն զուարթնոց յարանունաբար ընկալելոյս զկոչումն (զինուոր անուան). (Պիտ.։)
Սոքա ոչ են դրութիւնք, բայց յարանունաբար յառիցելոց դրութեանցն ասին։ Որակութիւնք են նախասացեալքս. եւ որակք ըստ սոսա յարանունաբար ասացեալք։ Գրեթէ ի վերայ ամենեցուն է յարանունաբար ասիլն. որկէն, ի սպիտակութենէն սպիտակն, եւ ի քերականութենէն քերականն, եւ յարդարութենէն արդարն. (Արիստ. առինչ. եւ Արիստ. որակ.։)
Ուրախութիւն (յն. էւֆրօսի՛նի) յարանունակի գետոյն, որ Արածանի կոչի (ըստ յն. եւֆրա՛դիս)։ Եւ յայլոցն եւս ոմանց գետնանախանձիցն (բուսոց), որ յարանունակի անուանին մեղիղովտայ. (Փիլ. լին. ՟Դ. 243. եւ Փիլ. լիւս.։)
Սովորութիւն ունիմք եկեղեցի անուանել (զտաճարն) յարանունապէս, այլ ոչ բնաւորաբար. (զի եկեղեցի է ժողով, եւ տաճարն ժողովարան) (Սհկ. կթ. եկեղ.։ եւ Կանոն.։)