ՆԵՐԲՈՂՈՒԹԻՒՆ ՆԵՐԲՈՂՈՒՄՆ. cf. ՆԵՐԲՈՂԵԱՆ.
Եւ գլուխ ներբողութեանս՝ ի վերայ զտէրունականն յարադրելով արձակել ձայն. (Պիտ.։)
Գրէ ներբողումն զնմանէ. (Յհ. կթ.։)
Singulier | Pluriel | |
---|---|---|
nominatif | ներբողութիւն | ներբողութիւնք |
accusatif | ներբողութիւն | ներբողութիւնս |
génitif | ներբողութեան | ներբողութեանց |
locatif | ներբողութեան | ներբողութիւնս |
datif | ներբողութեան | ներբողութեանց |
ablatif | ներբողութենէ | ներբողութեանց |
instrumental | ներբողութեամբ | ներբողութեամբք |