եւ ա. ՇԱՐԱԿԱԼԵՄ ՇԱՐԱԿԱԼԻՄ. συνέχω contineo, admitto, continuo եւ ա. συνεχής continens եւ continuus. Իբրեւ ի շարի պինդ ունել. ըմբռնել. բովանդակել. շարունակել.
Լինի շարակալեալ մարմինն՝ բնութեամբ բնաւորեալն ցրուիլ. (եւ զկնի՝) շարակալի՛. (Նիւս. բն. ՟Բ։)
Ականջօք շարակալեալ (զհնչմունս) Ամենակալ շարակալեալ զնոսա՝ որ ամենայն է, եւ շարակարգի եւ մնայ, եւ շարակալեալ լինի. (Դիոն.։)
Անձն շարակալեալ է, բայց թիւ ոչ է շարակալեալ. (Նիւս. բն. ՟Բ։)