adj.

Ուղղիչ նաւու. ղեկավար, եւ ղեկ.

Ի պտոյտս խորոցն ընկլուզան, եւ ուղղաւորիչն ոչ զօրէ պահել. (Կլիմաք.։)

Միայնաւորաց պայծառութիւնն, սրբութեան ուղղաւորիչն (կամ ուղղեւորիչն). (Ոսկ. լս.։)