foolish, imprudent, ill-advised.
ἁσύνετος, ἁφρονέστατος, ἁλογώτερος. եւ այլն. insensatus, insipiens եւ այլն. Անբաժ ի հանճարոյ. անիմաստ. անխորհուրդ. անմիտ. անբանագոյն. անխելք. ագըլսըզ. լաշգըն.
Անհանճար քան զամենեսեան զինքն անուանէ։ Առ իմաստութիւնն անհանճառք. (Ածաբ.։)
Տեսի անհանճարս, եւ մաշէի. (Բրս.։)
Անհանճարիցն եւ խստապարանոցաց մարմնաւոր իմն տեսիլքն վայելէին։ Ոմանք յանհանճարիցն ասեն։ Անհանճարացն ոչ այնպէս պատուհասք ծանունք թուին, որպէս տանջանքն ահագինք։ Զանհանճարացն ճառել. (Ոսկ.։)
Ի նուաստացուցանելոյն զնա անհանճարիցն ի յերեւելոյն մարմնոյ. (Պրպմ.։)
Խանգարումն անհանճարից. (Յճխ.։)
Ո՛վ անհանճարդ յիմաստնոց. (Նար.։)
Անհանճար հոգիք ոչ ախորժեն առնուլ դեղ. (Շ. մտթ.։)
Անհանճար խնդրօղն յամենայնէ վրիպի. (Սարգ.։)
Իբր անհանճարական. անարուեստ. անմտական. անբանական. ἁνεπιδήμονος, ἁπαίδευτος, ἅλογος. եւ այլն. imperitus, irrationalis եւ.
Վրիպեսցէ ի ձեռն ինքեան յանհանճար խնդրոյն. (Դիոն.։)
Յանհանճար աղանդոցն մաքրէր. (Ածաբ.։)
Չէ՛ անհանճար սգոյ այնպիսի արտօսր, այլ՝ գթոյ եւ խնամոց, եւ միւսն անհանճար սգոյ է։ Տրտմութիւն անհանճար։ Կամելն Աստուծոյ ո՛չ անհանճար ինչ է։ Զի՞նչ բան զայն անհանճարոյ կայցէ. (Ոսկ.։)
Զի՞նչ պէտք անմիտ եւ անհանճար բանից. (Խոր. ՟Ա. 31։)
Քննէր զվրիպումն անհանճարս բարբառի. (Գէ. ես.։)