presumptuous, ness, haughtiness, pride, arrogance.
ԱՄԲԱՐՀԱՒԱՃՈՒԹԻՒՆ կամ ԱՄՊԱՐՀԱՒԱՃՈՒԹԻՒՆ. (գրի վրիպակաւ եւ ԱՄՊԱՀԱՒԱՃՈՒԹԻՒՆ) ἁλαζονία, τώφος, ὐπερφανία, ὐπεροψία. fastus, ostentatio, jactantia, arrogantia, superbia, despectus. Անձնահաճութիւն. փքացումն. յանձնապաստանութիւն. բարձրավզութիւն. սնապարծութիւն. սիգութիւն. մենծսրտութիւն. քիւսթահլըգ. թէքէպպիւր. քիպր. մազրուրլուգ. ֆօտուլլուգ. դաֆրա.
Անկանէին ի խորհուրդս ամբարհաւաճութեան. (Իմ. ՟Ժ՟Բ. 7։)
Հետեւեալ լինի անիրաւութեան ... ամբարհաւաճութիւն. (Արիստ. առաք.։)
Տրուպքն ի վեհագոյնսն ոչ կարեն անցանել՝ վասն եւ ոչ պարտ իսկ գոլոյ նոցա յայսպիսի անպարհաւաճութիւն ձեռնարկել. (Դիոն. եկեղ. ՟Ե։)
Զբարձրավզութիւնն ասեմ եւ զամբարհաւաճութիւնն (փարիսեցւոյն). (Ոսկ.։)
Ամբարհաւաճութիւն, այս ինքն որ միշտ իւր բարուցն հաւանի, եւ ոչ կամի յառաջ քան զինքն կամ հաւասար ինքեան. (Կիր. երզն.։)
Դաւող ամպարհաւաճութիւն։ Ամպարհաւաճութիւն եւ բազում այլոց չարեաց գործա՛կ է։ Մի՛ բարձրասցի փքացեալ յամպարհաւաճութենէ։ Մի՛ գուցէ թագաւոր ոք զգեղջուկ արհամարհեսցէ՝ լցեալ ամբարտաւանութեամբ եւ ամպարհաւաճութեամբ. (Փիլ.։)
Կամիմ ասել զամբարհաւաճութիւն մերոյ ազգիս. (Խոր. ՟Բ. 89։)
Խրոխտ ամբարհաւաճութիւն (ձիոյ)։ Սնոտի պարծանք ամբարհաւաճութեան։ Ամբարհաւաճութեամբ ի բանսն. (Պիտ.։)
Փառամոլ ամբարհաւաճութիւն։ Խրոխտումն եւ ամբարհաւաճութիւն. (Յհ. կթ.։)
Վանեցին զհպարտն ամբարհաւաճութիւն։ Փշրեսցին ամբարհաւաճութիւնք հպարտացելոցն։ Խոնարհութիւն յամպարհաւաճութեան. (Նար.։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | ամբարհաւաճութիւն | ամբարհաւաճութիւնք |
| accusatif | ամբարհաւաճութիւն | ամբարհաւաճութիւնս |
| génitif | ամբարհաւաճութեան | ամբարհաւաճութեանց |
| locatif | ամբարհաւաճութեան | ամբարհաւաճութիւնս |
| datif | ամբարհաւաճութեան | ամբարհաւաճութեանց |
| ablatif | ամբարհաւաճութենէ | ամբարհաւաճութեանց |
| instrumental | ամբարհաւաճութեամբ | ամբարհաւաճութեամբք |