shameless, unblushing, impudent;
audacious, insolent.
որ եւ ԱՆԱՄԱՉ. ἁναίσχυντος, impudens. Որ ոչն գիտէ զամօթ. որ ոչն ամաչէ. անպատկառ. լիրբ. աներես. ութանմազ, առսըզ. առլանմազ, քիւսթահ.
Ի բերան անամօթին քաղցրասցի մոյր. (Սիր. Խ. 32։)
Առնիցեն յամօթ զանամօթսն ... Զկարի անամօթիցն խնուցու զբերանս։ Յանամօթից եւ ի լրբաց։ Անամօթ հրէիցն ոչ թողոյր տեղի։ Ամենայն բերան խցցի, այս ինքն նոյն անամօթիցն. (Ոսկ. ես. եւ Ոսկ. մտթ. եւ Ոսկ. յհ. եւ Ոսկ. հռ.։)
Յանցաւորն թէ անամօթ մնայ, յեւս խորխորատ չարեաց անկանի. (Լմբ. սղ.։)
Դէմք անամօթ։ Անամօթ լրբութիւն. (Նար. ԾԶ։)
Անամօթ յափշտակութեամբք. (Փիլ.։)
ԱՆԱՄՕԹ. Պարզերես. աներկիւղ. աչալուրջ. համարձակ. անվախ, ճակատը բաց. սէրպէսթ.
Անամօթ քարոզ խաչին. (Շ. բարձր.։)
Անամօթ զղջմամբ զերծանել ի յախտէն. (Բրս. հց. ԽԱ. որ ի ՟Բ. Տիմ. ՟Բ. 15. մշակ առանց ամօթոյ։)
Առաքինւոյն՝ անամօթ լինել, եւ յանցաւորին՝ ամաչել։ Ի սուրբն եւ յանամօթն լինել փութան ապաշխարութեամբ. (Լմբ. սղ. եւ Լմբ. պտրգ.։)
ԱՆԱՄՕԹ. Ոչ ամաչելի. որ ինչ չբերէ զամօթ, այլ զփառս.
Համբերութիւն զհանդէս, եւ նա զանամօթ յոյսն։ Յոյսն անամօթ մնայ, եւ սիրովն զովանայ ի Քրիստոս. (Լմբ. առակ. եւ Իմաստ։)
Անամօթ փառօքն զգեցեալ իբրեւ հանդերձիւ ի դրախտին. (Ագաթ.։)
Անամօթաբար. անպատկառաբար. լրբաբար. քիւսթահանէ. ἁναιδῶς, ἁναιδές, impudenter, չխըպնելով, ութանմատան.
Պահողի՝ պարկեշտ գոյն, ոչ շառագունեալ անամօթ ծաղկելով. (Բրս. պհ.։)
Դատապարտիլ անամօթ. (Վրք. հց.։)
Յանամօթս ժպրհելով. (Նեղոս.։)
Մանաւանդ՝ համարձակ. աչալրջութեամբ. առանց խպնելու՝ քաշուելու. սէրպէսթ. չէքինմէյէրէք. ἁνεπαισχύντως, sine verecundia.
Քարոզեա՛ անամօթ զխաչելեալն Քրիստոս։ Անամօթ ճգնին։ Անամօթ կոչեսցէ զնոսա եղբարս իւր։ Անամօթ յանդիմանել. (Լմբ.։)
Կա՛լ զսանձս իմաստութեան, որով անամօթ արշաւես։ Թախծեալ սրտիւք առ երկնային թագաւորն անամօթ վերաղաղակէին։ Պա՛րտ է՝ անամօթ զողորմութիւնն Աստուծոյ թախանձել. (Կլիմաք.։)