adj.

որ եւ ԱՆԽՈՅԶ. Երբեմն որպէս անխուզելի. անհետազօտելի. անբաւ. ἁνήνυτος. infinitus.

Ընկէց ի ծով՝ յապականութիւն գործոցն, եւ յանխուզ խորս անդնդոց. (Փիլ. այլաբ.։)

Կամ որ խոյզ եւ խնդիր չառնէ. անընտրող. տարտամ. իբր ἁδιάφορος. indifferens կամ ἁδιάκριτος indiscretus.

Նմանեցաք ամենեքեան անխուզ եւ յիմար անմիտ արանց. (Ոսկիփոր.։)

Անխոյզ, անխտիր։ (Հին բռ.)

Պատրա՛ստ եմ յանխուզ պարսաւողաց զբամբասանս ժողովել. (Մխ. դտ.։)

Եւ երբեմն որպէս անխզելի. ոչ խուզեալ. անտաշ. ոչ հատեալ. ἅτμητος. non sectus.

Աստուծոյ բագին՝ ոգիք կառուցեալք ի կատարեալ առաքինութեանցն յանխուզ եւ յանհատից. (Փիլ. բագն.։)

Մանաւանդ՝ անխտիր ի ցանկութիւնս, կամ անխզելի յախտաւոր ցանկութենէ. անարգել. անառակ. գէճ. ճակաճան. ἁκόλασος. intemperans, lascivus.

Զօրէն խոզի՝ գէջ եւ անխուզ պաճարին։ Անխուզ վաւաշոտ։ Անխուզ պակշոտեալ։ Անօրէն խառնակութեամբ՝ անխուզ եւ անարգել։ Անխուզ պղծութիւն. (Փիլ.։)

Ա՛յլ են անխուզ գիջին՝ երազք, եւ ա՛յլ համեստ պարկեշտին. (Նիւս. կազմ.։)

Անխուզ պագշոտեալս այր։ Զյոյժ անխուզ վավաշոտութիւնն ցուցանէր. (Պիտ.։)