adj.

ԱՆՔԹԹԵԼԻ ԱՆՔԹԻԹ Որ ոչ քթթէ. ուր չիցէ թօթափումն կամ թարթափ աչաց. անշարժ հայեցիւք. դէպուղիղ նկատօղ.

Այսպիսի գեղեցկութեան դիր՝ անքթթելի իմն գոգցես ի բարձրավանդակ թագաւորանիստն զհայեցուածսն ունի. (Խոր. ՟Բ. 39։)

Զհոգւոյ ակն անքթթելի յաստուած կառուցեալ. (Սարկ. լուս.։)

Ո՛չ զինուորականս զանգիտողս մահկանացուս, այլ քերոբէական անքթթելի անմահական գումարտակս. (Նանայ. վերջաբ.։)

Անքթիթ իմն ակամբ, եւ մեծաւ զգուշութեամբ. (Յհ. կթ.։)

Անքթիթ հայելի է. (Եօթնագր.։)

Եւ նա հայէր ընդ երկինս անքթիթ աչօք՝ լի զուարթութեամբ. (Պտմ. վր.։)