to occasion, to cause, to produce, to engender.
μνηστεύω. desponeo, προξενέω. concilio եւ այլն. Առիթ լինելով՝ խօսել ի հարսնութիւն. այսինքն առինչ լինել՝ որպէս միջնորդ, հրաւէր, հիւրընկալ, թարգման, հոգաբարձու, հաշտարար. եւ Ձգել. յանկուցանել. յորդորել. հրապուրել.
Զկոյսն ինքեան առթել փափաքօղն (կիպրիանոս՝) ի քրիստոսէ առթեցաւ. (Ածաբ. կիպր.։)
Որ զկոյսն ինքեան առթել փափագէր (տրդատ), ի քրիտոսէ առթեցաւ։ Տենչայր առթել ինքեան զհռիփսիմէ, որ զնայն է առթելոց իւրում փեսային։ Զի պօղոսէ առթեալն քրիտոսի հարսն. (Խոր. հռիփս.։)
Որ զփեսային երկնաւորի ըզսէրն առթէ հարսին կուսի. (Յիսուս որդի.։)
Լսել եւ մեծի հարսնածուին պօղոսի եւ զգուշութիւն առթելոցն (կամ առըթեցելոյն). (Սարկ. քհ.։)
Միջնորդ հարսնածուքն գան եւ առթեն զնա. (Լմբ. պտրգ.։)
Զմեզ առթելովն (դեւք) այնչափ յանցուցին. (Լմբ. սղ.։)
κατασκευάζω, ὐφηγέομαι. paro, pario, clam duco. Առիթ լինել ո՛ր եւ է բանի, պատճառ գտանիլ. նիւթել. կազմել. հանդերձել. ճարտարութեամբ յարմարել. ձեռաց տակէն բանիլ.
Զայս առթեալ նիւթէր նմա։ Սոքա զարքայութիւն, եւ նոքա զգեհենն առթեն. (Ոսկ. յհ. ՟Բ. 19։ եւ Ոսկ. մ. ՟Ա. 5։)
Զգաստութիւն եւ համեստութիւն սոցա վարս ունել ուղիղ բանն առթէ. (Փիլ. տեսական.։)
Թշնամին առթէ զերանութիւն (հալածելոց). (Բրս. հց.։)
Զխնդութիւն առթեցեր. (Թէոդոր. խչ.։)
Առթել զփրկութիւն, զպարգեւս. (ՃՃ.։ Մաշկ.։)
Այսպիսի մեզ բարութեանց առթողի. (Անյաղթ բարձր.։)
Առթալ բարեաց խորհրդոց. (Նար. երգ.։)