to graze, to pasture, to keep, to take care of;
— զհողմս, to cherish vain hopes, to build castles in the air.
(որպէս թէ առ ածել, յարօտ ածել. լծ. եւ եբր. րաա. արբ. րայ) βόσκω, νέμω, ποιμαίνω pasco Հովուել ի դաշտի. առաջնորդել անասնոց յարօտս եւ ի ճարակս. արծել.
Արածեցից զխաչինս քո Ո՞ւր արածիցեն։ Միթէ հովիւք զանձի՞նս արածեն. ո՞չ հովիւք զխաչինս արածեն։ Արածեա՛ զուլս քո. եւ այլն։ (Որպէս եւ նմանութեամբ ասի.)
Դու արածեա՛ զտուն դաւթի. (՟Գ. Թագ. ՟Ժ՟Բ 16։)
Արածեա՛ զգառինս իմ ... արա ծեա՛ զոչխարս իմ։ Արածեցէ՛ք որ ի ձեզ հօտդ է Աստուծոյ. եւ այլն։
Արածօղս զերամակս զազիրս. (Նար. ՟Ծ՟Զ։)
Կամ Տալուտել. ճարակեցուցանել.
Արածիցէ ոք զանգ կամ զայգի. (Եւ. ՟Ի՟Բ 25։)
ԱՐԱԾԵՄ, կամ ԱՐԱԾԻՄ. հ. καταβοσκέω, ἑπιβοσκέω depasco, -or Ճարակիլ յարօտս. ուտել. եւ Ծախել. լափել տարածմամբ. արծիլ.
Թոյլ տացէ խաչին իւրում արածել զանդ այլոց, կամ զգեղեցիկ արօտսն. (Եւ. ՟Ի՟Բ 5։ Եղեկ. ՟Լ՟Դ 18։)
Երէ վայրի արածեցաւ ի մէջ գազանացն զմարմնոյ կեանս, եւ զհոգեկան բարեգործութիւնս։ Որք արածիմք ընդ ամենայն տիեզերս զիւրն մարմին։ Զայն արածի բանական հոգիս. (Լմբ. սղ.։)
Զսիրտս ծուլացելոց անմաքուր դեւք արածեսցին. (Գէ. ես.։)
Ծածկեաց զամենայն մարդիկն ախտն փութապէս անվրէպ՝ որպէս հուր զտունս արածելով. (Նիւս. ի սքանչ.։)
Արածեաց հուր զշինուածս նոցա. (Ագաթ.։)
Զապականութիւն՝ որ տակաւին արածէր զմարմին նորա։ Թէ ի դնել սպասուցն մերձեսցի մուկն, եւ արածեսցէ ի նշխարոյն. (Կանոն.։)
Նմանութեամբ ասի, ԱՐԱԾԵԼ ԶՀՈՂՄՍ, կամ ԶՈՐԿՈՐՍՏՈՒԹԻՒՆ, կամ ԶԲՈԶՍ, իբրու Հետամուտ լինել. զհետ երթալ. զրահետ վարիլ. որպէս անասունք թափառին ի ճարակս։ (Առակ. ՟Ի 12։ ՟Ի՟Ը 7։ ՟Ի՟Թ 3։)
Որպէս եւ (Լմբ. սղ.։)
Ի սկզբանն (սատանայ) թոյլ տայ ընթացիցն, եւ աչօքն արածէ. այսինքն հետազօտէ։