Աւելուածք

ԱՒԵԼՈՒԱԾՈՒԹԻՒՆ ԱՒԵԼՈՒԱԾՔ. Իբր Յաւելուած. աւելաստացութիւն, կամ աւելորդութիւն իրաց.

Աստ վայելումն, իսկ անդ տանջանք. աստ աւելուածութիւն, եւ անդ պատուհասք. (Ճ. ՟Ժ.։)

Մի՛ զագահս, եւ որ սիրէ զաւելուածս. (Մծբ.։)