ԲԱՐԵԳԻՏՈՒԹԻՒՆ ԲԱՐՈՒՑ. Քաջ տեղեկութիւն եւ հմտութիւն բուսոյ բարուց. որպէս բնագիտութիւն. ըստ յն. բնախօսութիւն. φυσιολογία
Ո՞ է՝ որ զմտաւ ածել մարթէ զիւրաքանչիւր նոցա (զգազանաց) բարուցն բարեգիտութիւն. (Կոչ. ՟Թ։)
Singulier | Pluriel | |
---|---|---|
nominatif | բարեգիտութիւն | բարեգիտութիւնք |
accusatif | բարեգիտութիւն | բարեգիտութիւնս |
génitif | բարեգիտութեան | բարեգիտութեանց |
locatif | բարեգիտութեան | բարեգիտութիւնս |
datif | բարեգիտութեան | բարեգիտութեանց |
ablatif | բարեգիտութենէ | բարեգիտութեանց |
instrumental | բարեգիտութեամբ | բարեգիտութեամբք |