Բարեհամբաւութիւն, ութեան

s.

εὑφημία bona fama, laus, laudatio Ունելն զհամբաւ բարի. բարեհռչակ լինելն, կամ առնելն. համբաւ բարի. գովութիւն. ներբող. աղէկ անուն ունենալը, եւ գովէստ.

Գոհութիւն Աստուծոյ մատուցանեմք յաղագս քո բարեհամբաւութեանդ. (Խոր. ՟Գ. 67։)

Սորա եւ հռչակաւորն բարեհամբաւութիւն յայտ ի յոլովից աստուածաբանիցն է։ Բարեհամբաւութեամբ հռչակեցաւ. (Պիտ. ստէպ։)

Կամէր տեսանել զնա վասն բարեհամբաւութեանն՝ որ ելանէր զնմանէ. (Վրք. հց. ՟Բ։)

Մախացեալ ընդ պատուական արանցն բարեհամբաւութիւն. (Ճ. ՟Ա.։)

Խոստովանութիւն գոհութիւն է, եւ բարեհամբաւութիւն արիցն՝ զոր առնումք շնորհ ի պարգեւողէն. (Լմբ. սղ.։)

Գովութիւնդ ո՛վ սուրբ կոյս՝ վերագոյն է քան զամենայն բարեհամբաւորութիւնս. (Ճ. ՟Գ.։)

Զուարճացեալք ի տեղւոյն բարեհամբաւութիւնն. (Խոր. պտմ. հռիփս.։)