s.

good fortune, happiness, participation of good;
goodness, perfection.

s.

Վիճակ բարւոյ մասին. հաղորդ, կամ ժառանգ լինել բարեաց. բարեբաստութիւն. երջանկութիւն. շնորհք. փառք.

Ի մանկութենէ մերմէ ցանկացեալ եմք բարեմասնութեան սրբոց քոց. (Եղիշ. ՟Ը։)

Զի զյաղթանակ բարեմասնութեանն՝ որ առ քեզ եղեն, անարգել լեզուով խօսեսցի. (Նար. ՟Խ՟Զ։)

Արժանիս արասէ զմեզ բարեմասնութեանշնորհաց իւրոց։ Բարեմասնութեանս այսմիկ արժանաւորք եղաք. (Սարգ. յուդ. եւ ՟Ա։)

(Հրեշտակք) ընդ մերում կրիցս կարեկցելով՝ բարեմասնութեանն մեր սպասեն։ Հերքեալս ի բարեմասնութեանց։ Բարեմասնութեան Աստուծոյ հաճելեացն։ Ի յուշ բերեալ զոր ի քեզ անճառելի բարեմասնութիւնք, եւ այլն. (Նար. ստէպ։)

Կամ Չափակցութիւն. համեմատութիւն մասանց. բարեձեւութիւն.

Ձի զարդարեալ խիտ եւ հրաշալի բարշին բարեմասնութեամբ. (Պիտ.։)

Ի դիմաց գեղեցկութենէ, յանդամոց բարեմասնութենէ. (Սկեւռ. ես.։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif բարեմասնութիւն բարեմասնութիւնք
accusatif բարեմասնութիւն բարեմասնութիւնս
génitif բարեմասնութեան բարեմասնութեանց
locatif բարեմասնութեան բարեմասնութիւնս
datif բարեմասնութեան բարեմասնութեանց
ablatif բարեմասնութենէ բարեմասնութեանց
instrumental բարեմասնութեամբ բարեմասնութեամբք