Բարձիչ, Ձչի, Չաց

adj.

Բարձօղ. այն՝ որ բառնայ զոր ինչ եւ է.

Ոչ միայն բարձիչ յուսոյն չլինին նեղութիւնքն, այլ եւ կազմիչ. (Ոսկ. հռ.։)

Կոյսն ծնաւ զբարձիչն մեղաց. (Եփր. համաբ.։)

Եկեալ է բարձիչն մեղաց. (երզն. Մտթ.։)