denial, disavowal.
որ եւ ԲԱՑԱՍԱՑՈՒԹԻՒՆ. Երբեմն՝ որպէս ἁπόφανσις enunciatio, pronuntiatio, sententia Բացաձայնութեամբ արտասանութիւն. բան բացարձակ. վճիռ. դատակնիք.
Խրատն է բան բացասութիւն գլխաւորեալ, յորդորելով յինչ, եւ կամ հրաժարեցուցանելով. (Պիտ.։)
Զբնաւսն ի դէպ բացասութեամբ ասել. (Երզն. քեր.։)
Դու եղեր այսպիսի բացասութեան պատճառ ո՛վ հրէայ. (Պրոկղ. ի ստեփ.։)
Տգեղութիւն ընդ վայելչութեան, բացասութիւն ընդ ճշմարտութեան. (Նար. ՟Ձ՟Բ.) իմա՛ պիտակ ասութիւն՝ անհիմն եւ սուտ. կամ հայի ի յաջորդ նշ։
Եւ երբեմն՝ ἁπόφασις negatio Բացբարձումն կամ պակասութիւն ստորասութեան. ժխտումն. ուրացումն. ո՛չն ասել. չի ըսելն
Առաջին բան բացերեւական՝ ստորասութիւն, ապա բացասութիւն։ Ամենում ստորասութեան է բացասութիւն հակակայ, եւ ամենում բացասութեան՝ ստորասութիւն. (Պերիարմ.։)
Երկու բացասութիւնք մի ստորասութիւն առնէ. (Անյաղթ պորփ.։)
Աստուածութիւնն ըստ բոլորէ ներբնութեանն ոչ ստորասութեամբ դատի վասն գերունակ եւ անհամեմատ էութեանն։ Ի բացասութենէ բացերեւեցուցին ճեմականացն մանկունք (ասելով՝ անեղ, անմահ, եւ այլն) Քեր. (քերթ.։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | բացասութիւն | բացասութիւնք |
| accusatif | բացասութիւն | բացասութիւնս |
| génitif | բացասութեան | բացասութեանց |
| locatif | բացասութեան | բացասութիւնս |
| datif | բացասութեան | բացասութեանց |
| ablatif | բացասութենէ | բացասութեանց |
| instrumental | բացասութեամբ | բացասութեամբք |