cf. Դեգերանք.
cf. ԴԵԳԵՐԱՆՔ. διατριβή
Ասպականին ընդ շունս եւ ընդ գազանս առնէ զիւր զդեգերումն վարուց։ Յիմաստասիրութեանն արարեալ զդեգերմունս շրջելոյ։ Ո՜վ յերկինս աստուածային դեգերմանցն (մտօք). (Փիլ.։)
Զայն՝ որ առ գինիսն՝ հասարակաց դեգերմունք են. (Պղատ. օրին. ՟Ա։)
Բազմաժամանակեայ դեգերմամբք մաշէին զաւուրս իւրեանց ի դպրոցս ասորի գիտութեան։ Բազում թախանձանօք եւ յերկար դեգերմամբ խնդրեսցէ. (Փարպ.։)
Ի սոյն զդեգերումնն երկասիրէին. (Արծր. ՟Ա. 1.)
Անցեալ ընդ ամենայն դեգերմունս (կենցաղոյս). (Լմբ. սղ.։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | դեգերումն | դեգերմունք |
| accusatif | դեգերումն | դեգերմունս |
| génitif | դեգերման | դեգերմանց |
| locatif | դեգերման | դեգերմունս |
| datif | դեգերման | դեգերմանց |
| ablatif | դեգերմանէ | դեգերմանց |
| instrumental | դեգերմամբ | դեգերմամբք |