ԴԺՈՒԱՐԱՀԱՃ ԴԺՈՒԱՐԱՀԱՃԵԼԻ. ԴԺՈՒԱՐԱՀԱՃՈՅ. δυσάρεστος, δύσερις vix placens եւ cui placere difficulter queas Դժուարաւ հաճելի. անհաճոյ. դժկամակելի. եւ Դժկամակ.
Քաղցր է ամենայն մարդկան արեւելք. իսկ տրտմօղ անձին եւ այն դժուարահաճ է. (Նեղոս. տրտ.։)
Եթէ թշնամի դէպ լիցի գոլ, զդժուարահաճելի զոգւոցն զախտ յառաջագոյն զեկուցանէ (աչք)։ Դժուարահաճոյ այնոցիկ՝ որ զյապահով հանդարտութիւնն սիրեցին, դրակցութիւնքն։ Վասն որոյ եւ ծառայքն նմա դժուարահաճոյք եւ խռովարարք էին. (Փիլ.։)
Բայց այժմ ի դժուարահաճոյիցն ախտացան յոլովք. (Բրս. չար.։)
դժուարահաճ կամ դժուարահաճոյ լինել. Դժկամակիլ.
Եւ ոչ ընդ ինչ դժուարահաճ եղեալ ամենեւին. (Փիլ. լին.։)
Դադարեա՛ այսուհետեւ դժուարահաճոյ լինել ընդ աստուածային տնօրէնութիւնսն. (Բրս. չար.։)