cf. Զչարանամ.
ԶՉԱՐԱՆԱՄ ԶՉԱՐԻՄ. ἁγανακτέω, δεινῶς ἑνέχω , δυσχεραίνω indignor, aegre fero, gravor ἁμύνομαι vindico որ եւ իբր ռմկ. ՉԱՐԱՆԱԼ ասի. այսինքն Զայրանալ, զայրագնիլ. դժուարիլ, դժկամակիլ. եղելոցն չար թուիլ յաչս, եւ խորհել չարիս հասուցանել. չարակնութեամբ վառիլ ի վրէժ քինու. դժարը գալ, հինհինալ.
Զչարացան ընդ բոյսն որոմանն. (Ոսկ. մ. ՟Բ. 21։)
Ընդ որ զչարացեալ Մանաճիհր. (Ասող. ՟Բ. 1։)
Այրն այն թէպէտեւ զչարացաւ. եւ այլն. (Ոսկ. յհ. ՟Ա. 8։)
Բարիատեացն եւ մեղսասէր բանսարկուն զչարացաւ. (Աթ. անտ.)
Յուդա զչարացաւ, ի սիրտ խոցեցաւ. (Գանձ.։)
Այնքան զչարացան հրէայքն, մինչեւ զի սպանանել զնա կամէին. (Նանայ.։)
Կարկիանոս եպարքոս զչարացաւ Սեղբեստրոսի. (Վրք. սեղբ.։)
Զի մի՛ յայտնի բանիւս ե՛ւս զչարասցին. (Ոսկ. ՟բ. թես.։)
Մի՛ զչարասցիս տէր զօրութեանց շատ խօսելոյս իմոյ. (ՃՃ.։)
Զչարէին, եւ ասէին, ընդէ՞ր է կորուստ իւղոյդ այդորիկ. (Մրկ. ՟Ժ՟Դ. 4։)
Սկսան ... զչարել եւ գրգռել ընդ նմա վասն բազում իրաց. (Ղկ. ՟Ժ՟Ա. 53։)
Զչարեցաւ Սաւուղ վասն բանին այնորիկ. (՟Ա. Թագ. ՟Ժ՟Ը. 5։)
Տեսեալ զոմն զրկեալ զչարեցաւ, եւ խնդրեաց զվրէժ զրկելոյն. (Գծ. ՟Է. 27։)
Դառնասցին, այսինքն զչարեսցին. (Մխ. երեմ.։)
Զչարել ընդ լուտալի գործսն. (Պիտ.։)
Ընդ այլոց մեղս զչարիցի։ Մի՛ զչարեսցուք ի նախատինս. (Սարկ.։)
Հրէայքն զչարեալ գրոյն, որ յայտնապէս աղաղակէր զնորա թագաւորութենէն. (Ճ. ՟Թ.։)
Ժողովուրդքն զչարէին զՍիւքիոս (տպ. (Սիւքիոսի). Վրք. հց. ՟Ի՟Զ։)
Զզատչելն յազգականաց մի՛ զչարիցիս. (Իսիւք.։)