to interrupt, to discontinue;
to divide into two parts;
to separate, to hinder;
to intermeddle;
— զխոսս ուրուք, to interrupt, to break in upon;
— զճանապարհն, to go half the way.
Ընդմիջեցին զճանապարհն. (Եւս. պտմ. ՟Ը. 12։)
Եւ ոչ միոյ հեռակայութեան ինչ ընդմիջելով զգոլն հօր եւ զծնանելն որդւոյ. (Կիւրղ. գանձ.։)
Զի մի՛ կարծիցես, թէ նման որդւոյ՝ արարածոցն է հայր, ընդմիջեաց յառաջագոյն. (Կոչ. ՟Ժ՟Ա։)
Դարձեալ ի շաբաթու եւ ի կիւրակէի ընդմիջէ զընթերցուածադիրն. (Կամրջ.։)
Չի՛ք ինչ ի տրտմականացն, որ կարէ ընդմիջել զուրախութիւնն զայն. (Սարգ. ՟բ. յհ. ՟Բ։)
Զնոյն կասեցուցեալ՝ բարւոյն ընդմիջէ։ Եւ ոչ թօթափմամբ աչաց ընդմիջեալ՝ զհեծութիւն կրից անտեսես. (Նար. ՟Ձ՟Զ. եւ ՟Լ՟Է։)
Զի զի՞նչ այն ինչ, որ ընդմիջէ ոգւոյ եւ մտաց. (Շ. թղթ.։)
Գուցէ չար ինչ ընդմիջեսցի. (Ճ. ՟Թ.։)
Մեղքն իմ եղեն պարիսպք խաւարայինք՝ ընդմիջելով ինձ եւ Աստուծոյ իմոյ. (Վրք. հց. ՟Ժ՟Զ։)
Կամ Կէս լինել. ի կէսն եւ ի մէջն հասանել.
Գիշերն ընդմիջէր։ Յընդմիջել կենաց։ Տօնն ընդմիջեցաւ։ Յընդմիջել տարւոյն. (Իմ. ՟Ժ՟Ը. 14։ Եզեկ. ՟Լ՟Ա. 17։ Յհ. ՟Է. 14։ Ել. ՟Լ՟Դ. 22։)
Յընդմիջել ամարանոյն. (Եւս. քր. ՟Ա։)
Ո՛ր սկզբան ցաւոյն դէպ իցէ ... եւ ո՛ր յընդմիջելն. (Եզնիկ.։)
Մարթայի այր ասել եւ զընդմիջեալն հասակաւ. (Կիւրղ. ծն.։)