concurring;
accompanying;
agreeing, concordant;
coincident;
concomitant.
σύνδρομος, συντρέχων concurrens, comes, consentiens. Ի միասին կամ հաւասար ընթացօղ. զուգընթաց. ուղեկից, գործակից, միաբան.
Ուղեւորաց ճանապարհի՝ լերո՛ւք ի նոյն ընթացակից. (Շ. հրեշտ.։ Շ. ոտ.։)
Ունիս ընթացակից քեզ ի կորուստ զչար դեւսն. (Վրք. հց. ՟Ի՟Դ։)
Չորք են ընթացակիցք առ ի տան կարգաւորութիւն. (Սահմ. ՟Ի։)
Ընթացակիցք լինել շնորհացն մարթասջիք. (Կոչ. ՟Գ։)
Ի մեզ է ընթացակիցն լինել չար խառնուածոցն. (Նիւս. բն.։)
Ընթացակից տալ զձայնս՝ մտացն. (Լմբ. պտրգ.։)
Անհնար է կաշառաց եւ իրաւանց ընթացակից լինել. (Գր. հր.։)