to accuse, to blame, to reprove, to censure, to condemn, to reproach, to rebuke, to jeer, to reprimand, to impute.
καταγινώσκω (որ է ըստգիտել, ստորաճանաչել, կամ ընդդէմ ճանաչել) reprehendo, arguo, decerno adversus aliquem, condemno, accuso, incuso գրի նովին հնչմամբ եւ ՍՏԳՏԱՆԵԼ. Արատ եւ յանցանս գտանել՝ ի վերայ այլոց. ըմբըռնել ի յանցանս. մեղադիր լինել. պախարակել. յանդիմանել մտօք կամ բանիւ. մեղադրել, դատապարտել.
Իմաստուն թուի անձին իւրում այր մեծատուն, եւ աղքատ հանճարեղ ըստգտանէ զնա. (Առակ. ՟Ի՟Ը. 11։)
Եթէ ըստգտանիցեն զմեզ սիրտք մեր։ Եթէ սիրտք մեր զմեզ ոչ ստգտանիցեն. (՟Ա. Յհ. ՟Գ. 20։)
Գո՛գ իբրեւ ստգտեալ իմն էր. (Գաղ. ՟Բ. 11։)
Երանեալ է այր, զոր ոչ ըստգիւտ անձն իւր. (Սիր. ՟Ժ՟Դ. 2։)
Որք ճշմարտութեամբ զյիշատակ յանցանացն ըստգտին. (Կլիմաք.։)
Զիւրեանց զանիրաւութիւնսն ըստգտցեն։ Մի՛ ոք ըստգտցէ զիմաստունն։ Այս ըստգտանելի՛ է. եւ այլն. (Փիլ.։)
Ի հռոմ կոյս մի եստեայ ըստգտեալ՝ զանձն սպան. (Եւս. քր. ՟Բ։)
Ո՛րքան բարիս գործէ ապաշաւն, եւ ըստգտանել զինքն. (Մխ. երեմ.։)
Ո՞վ ոք գտաւ ինքեան վնասակար, եւ ոչ ստգտաւ։ Ի մէջ բարեացն առաւելութեան ստգտեալ է եւ նա. (Նար. ՟Ի՟Թ. ՟Է։)
Տէրն ըստգտանէ զանմտութիւն նորա. (Իգն.։)
Անձամբ զանձինս ունելով ըստգտող. (Շ. ՟ա. յհ. ՟Ծ՟Ը.) (ուր վրիպակ է յաւելուածդ ստուգաբանութեան ի գրչէն. ըստգտանել՝ սուտ գտանել ճշգրտի. յայտ է թէ ոչ ուղիղ վերծանելով՝ սըտգտանել)։