theriac.
ԹԻՒՐԱԿԷ θηριακή, -κά theriaca cf. ԹԵՐԱԿԷ, ԹԵՐԻԱԿԷ. ռմկ. թիրեաք. Բառ յն. թիրիագի՛, գա՛. այսինքն գազանական. Դեղ կամ դեղթափ կազմեալ ի մարմնոյ օձի եւ այլոց զեռնոց.
Որպէս սքանչանի թիւրակէս՝ ի խածանօղ մահացու սողնոց առ կենացս նիւթ պատրաստեալ. (Նար. մծբ.։)
Իբր թիւրակէք. (Վրդն. ծն.։)
Մատուցանէին նմա թիւրակեայս. (Ճ. ՟Բ.։)
Բայց ի թիւրակեաց. (Կանոն.։)