hy    |   fr

Թողիչ, Ղչի

adj.

Որ թողու (զմեղս). ներօղ, քաւիչ.

Թողիչ մեղաց. (Ճ. ՟Գ.։)

Մեծարէր ի ճաշ զթողիչն (զՔրիստոս). (Լմբ. սղ.։)

Զթողիչ մեղացն ցուցցէ. (Գանձ.։)

Թողիչ մեղաց՝ միայն Աստուած է ... Այս է արիւն իմ՝ թողիչ մեղաց. (Սանահն.։)