vivifying.
ԿԵՆԴԱՆԱՐԱՐ ζωοποιός, -ιοῦν vivificus, -cans. որ եւ ԿԵՆԱՐԱՐ. Որ կենդանի առնէ զմեռեալս. անմահարար. կենդանացուցիչ. կենսատու. կենագործ, պատճառ կամ առիթ կենաց.
Հոգին է կենարար։ Երկրորդ ադամի հոգի կենդանարար. (Յհ. ՟Զ. 64։ ՟Ա. Կոր. ՟Ժ՟Ե. 45։)
Հոգին սուրբ, կեանք եւ կենդանարար։ Կենդանարար ազանց բոլորեցունց. (Ածաբ. պենտեկ.։ Շար.։ Ագաթ. եւ այլն։)
Կենդանութիւն, կամ զօրութիւն կենդանարար. (Յճխ.։ Դիոն.։)
Կենդանարար երրորդութեանն. (Պտրգ.։)
Կենդանարար. մարմին եւ արիւն տեառն։ Հաց կենդանարար. (Յհ. կթ.։ Աթ. ՟Ա։ Խոսր.։)
Եւ հեթանոսք կենդանարարաւն ամենայնի բժշկեցան։ Հոգւովն կենդանարարաւ. (Եփր. թուոց.։ Խոսր.։)
ոչ ետուն հանգիստ կենդանարարիդ։ Կենդանարար մեռելոց, կամ բնաւից։ Կենդանարար աւազան, կամ խորհուրդ, կամք, գարշապարք կամ ոտք տեառն. (Նար.)
Կենարար շնորհք, բարութիւն, իմաստք, խրատք. (Յճխ.։)
Զկենդանարար շնորհք, բարութիւն, իմաստք, խրատք. (Յճխ.։)
Զկենդանարար պատարագ օրհնութեան. (Պրպմ. ՟Խ՟Զ։)
Տուեալ ողջոյն կենդանարար. (Շար.։)
Ի կենդանարար լծոյն իմոյ ասէի բաց կացին. (Նչ. եզեկ.։)
կենդանին, եւ կենդանարարն. (Ոսկ. ես.։)