adj.

whole, universal;

adv.

all, all together, generally;
even, yet, still.

adj.

συνόλος, σύμπας universus, cunctus. (ի Համ, եւ Անգամ) իբր Ամենայն միանգամայն. նոյն ընդ Համայն. ա.

Համանգամայն ազանց. (Շար.։)

Զսակաւս ի բազմացն՝ քան թէ զիսկութիւն համանգամայնիցն. (Նար. ՟Հ՟Է։)

Երբեմն համանգամայնից յիշատակօք, եւ երբեմն իւրաքանչիւրովքն. (Սարկ. լս.։)

Ի համանգամայնց ամենայնիւ կողոպուտ մնալով. (Պիտ.։)

Անփոյթ առնել ծանունցն՝ համանգամայնցն է ի բաց բարձումն. (Յհ. իմ. ատ.։)

Կամ το ἄμα, οἰ, τα ἄμα simultaneus. Ի միասին եղեալն ընդ այլում. միասնականք. միանգամայնք.

Յաղագս համանգամայնց։ Համանգամայնք են, որոց լինելութիւն ի նմին ամանակի։ Իսկ բնութեամբ համանգամայնք, որք միանգամ հակադարձին ըստ գոլոյն հետեւութեան. (Արիստ. ստորոգ.։)

Արտադրութիւն նախկնիցն ծնանել ինձ թուի զհամանգամայնցն յեղանակս. (Անյաղթ անդ։)

շ. մ.

ՀԱՄԱՆԳԱՄԱՅՆ. մ.շ. ἄμα, ὄμως simul, una, aeque, pariter, tum;
tam, quam. Միանգամայն. ի միասին. զոյգ ընդ. նոյնպէս. եւ համայն. ընդ ամենայն, բոլորովին. իսպառ. իսկոյն. եթէ՛, եւ եթէ. ե՛ւ, եւ. մէկտեղ, մէկ անգամով, մէկէն.

Համանգամայն եղեալք՝ համանգամայն եւ լուծցին. (Պղատ. տիմ.։)

Նոյնն համանգամայն կալցի զհակակայսն. (Պորփ.։)

Ասել համանգամայն աստուած, համանգամայն որդի. (Աթ. ՟Ը։)

Համանգամայն ըստ գոլոյն աստուծոյ՝ եւ ծնանելն լինի իմացեալ։ Համանգամայն եւ է ծնեալ. (Կիւրղ. գանձ.։)

Զայսոսիկ ասէր բանիւք, եւ համանգամայն արդեամբք զգործն կատարէր. (Ճ. ՟Ա.։)

Ընդունին զհատուցումն բարի ըստ բարեաց գործոց, համանգամայն եւ չարեացն. (Յճխ. ՟Ժ։)

Եւ զի՞ մի մի ասիցեմ. համանգամայն ասացից. (Սարգ. յկ. ՟Դ։)

Զբան եւ զգործ համանգամայն. (Յիսուս որդի.։)

Եւ այլք բազումք, համանգամայն երկերիւր հարք. (Խոր. ՟Գ. 61։)