ὀμώνυμος ejusdem nominis. Նոյնանուն. անուանակից.
Զադամ (որ եւ ատամ ), որ էր համանուն հասարակաց ազգի. (Եւս. քր. ՟Ա։)
Թագաւորեցուցանէ մերս արտաշէս զհամանուն իւր զարտաշէս։ Եւ համանուանն արտաշրի. (Խոր. ՟Բ. 50։ ՟Գ. 51։)
Զերկուս արսն համանուանս. (Յհ. կթ.։)
Բազում էին համանունք դաւիթ. (Շ. բարձր.։)
Ի ձեռն յեսուայ համանուանն Յիսուսի. (Տօնակ.։)
Լայնաբար՝ Կրօղ զնոյնպիսի անուն յո՛ր եւ է կարգի, իբրեւ հոմանուն կամ համեմատանուն։ բերանուն, եւ այլն.
Ի բազմապատկապէս եղելոց հեշտութեանց, ոմանք սուտք, եւ ոմանք ճշմարիտք, մտացն, մարմնոյն ... այս ամենայն ցուցանեն զհեշտութիւն համանուն. (Նիւս. բն.։)
Ինքնեղ նաւահանգիստն (գովելի) քան զայն՝ որ յարուեստիցն, համանուն ունելով կոչումն. (Պիտ.։)
Զհամանուն իւր գաւառս. (Յհ. կթ.։)
Զեկեղեցի իմացարո՛ւք, համանունք գոլով միմեանց, ժողովուրդ, եւ ժողովարան. (Շ. թղթ.։)
Համանուն է հողմն՝ հոգւոյն (յեբր. եւ յն) վասն անօրութեանն։ Քրիստոս, որ է օծեալ. եւ որք հոգեւոր ծննդեամբն եղաք նմա որդիք, կոչեցաք համանուն նորին քրիստոնեայք. (Լմբ. իմ. եւ Լմբ. առակ.։)