hy    |   fr

Համրութիւն, ութեան

s.

state of a dumb person, dumbness.

s.

Համր գոլն. անխօսութիւն.

Համրութիւն լեզուի. (Սկեւռ. աղ.։)

Զխուլն եւ զհամր ... զխլութիւնն եւ զհամրութիւնն. (Կիւրղ. ել.։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif համրութիւն համրութիւնք
accusatif համրութիւն համրութիւնս
génitif համրութեան համրութեանց
locatif համրութեան համրութիւնս
datif համրութեան համրութեանց
ablatif համրութենէ համրութեանց
instrumental համրութեամբ համրութեամբք